Dit boek gaat over het belang van een veilige hechting tussen ouders en kind.

Het is gericht naar hulpverleners in de jeugdzorg. Door de aangename schrijfwijze en de vele praktijkvoorbeelden is het ook zeer fijne lectuur voor ouders die hier graag meer over willen weten.

Wat zo mooi is aan dit boek is dat het uitgaat van de stelling dat een baby al vanaf zijn geboorte een compleet menselijk wezen is en talig. Bij elk praktijkvoorbeeld wordt duidelijk dat ook het kind, hoe klein ook, rechtstreeks wordt aangesproken en betrokken en hoe ook hoe sterk ze hier op reageren!

Uit onderzoek blijkt dat 30 tot 40% van alle gezonde, thuiswonende kinderen tot 12 jaar een onveilige hechting heeft met z’n ouders.

De gevolgen daarvan zijn verstrekkend. Meer en meer onderzoek wijst uit dat een onveilige hechting vaak aan de basis ligt van gedragsproblemen en persoonlijkheidsstoornissen.

De eerste weken en maanden na de geboorte ontwikkelen mensen hun interactiepatronen voor in de toekomst.

Een veilige hechting is een basis die je de rest van je leven meedraagt.

Het heeft een enorm effect op de persoonlijkheidsontwikkeling, je zelfbeeld, je mate van zelfvertrouwen en ook het vertrouwen dat je in andere mensen hebt.

De ouder-kindrelatie is in die eerste levensjaren enorm belangrijk voor de ontwikkeling van het kind.

Hoe ontstaat die hechting?

Paulien Kuipers vergelijkt het met een weefwerk. Bij elke interactie tussen ouder en kind wordt een draad geweven.
Telkens wanneer een baby een nood aan geeft en de ouder daar snel en sensitief op reageert ontstaan een positieve draad in het weefwerk. Elke positieve ervaring versterkt het netwerk. Wanneer de draden overwegend positief zijn, spreek je van een veilige hechting.

vb: je baby weent, je neemt hem op en wiegt ermee en praat er zachtjes tegen, je baby voelt zich veilig en stopt met wenen, jij zelf ontspant en geniet van het wiegen van je baby …. zo ontstaat een positieve draad

vb: je baby weent, je weet niet goed wat doen en wacht 5 minuten, je baby weent nu heel hard, je neemt hem op maar kan hem niet meer troosten, je denkt dat het toch geen verschil maakt of je hem troost of niet en legt je baby terug in bed. Na 5 minuten weent je baby nog harder en voel je je zelf heel onrustig, je laat hem wenen tot hij slaapt, … zo ontstaan een negatieve draad.Je baby ervaart dat er geen reactie komt op zijn noodvraag.

Moedergevoel en vadergevoel … waar begint het?

Niet iedereen ervaart meteen een moedergevoel of vadergevoel.
Hoe en wanneer die band ontstaat hangt af van verschillende factoren:

• Was de zwangerschap gewenst?
• Hoe verliep de zwangerschap?
• Welke gevoelens vervaarde ja als mama / papa tijdens de zwangerschap?
• Ben je blij met het geslacht van je baby?
• Hoe verliep de bevalling?
• Kwam de bevalling op tijd, of veel te vroeg?
• Hoe verliepen de eerste momenten, uren na de bevalling?

De eerste uren en dagen na de geboorte van een baby is de gevoelige periode voor het adoptieproces. 

Het adoptieproces is een proces van ONVOORWAARDELIJK AANVAARDEN van je kind. Het beeld dat je had van je kind tijdens de zwangerschap smelt samen met je baby in realiteit. Het is het begin van het ontstaan van een diepe, innige band.

Soms wordt dit adoptieproces verstoord door zaken waar je als moeder geen controle over hebt; een onverwachte ziekenhuisopname, een ingreep tijdens de bevalling, ziekte van je baby, ziekte van jezelf, …
Sommige mama’s voelen niet meteen een band met hun kind. Dit is erg normaal. Het betekent niet dat die band er niet zal komen.

Huid op huid contact met je baby stimuleert de vorming van een innige band. Je voelt je kleintje bewegen en ademen. Vooral de eerste uren na de geboorte zijn de meeste baby’s heel alert en maken ze oogcontact. Jouw baby voelt op zijn beurt een vertrouwd contact in een heel nieuwe, onzekere wereld. Hij voelt een vertrouwde hartslag, de beweging van je ademhaling, de warmte van je huid, de trillingen van je stem en aanvaardt jou onvoorwaardelijk als zijn mama.
Ook als papa is jouw aanwezigheid tijdens die eerste uren en dagen onontbeerlijk. Het dragen van je baby op je blote borst versterkt je vadergevoel en is een krachtige eerste kennismaking.

Voel je een donkere wolk… blijf er niet alleen mee zitten, praat erover en zoek op tijd hulp als je het gevoel hebt dat je erin verdwijnt.

Het is heel erg normaal dat de tranen je soms nader staan dan het lachen die eerste dagen en weken na de geboorte.

Niks is zo intens en levensveranderend dan het krijgen van een kind. Elk kind en elke geboorte is ook anders, je kan je er moeilijk op voorbereiden.

Mijn advies als mama van 3:

• Zorg goed voor jezelf en steun elkaar als ouders.
• Partners: zorg goed voor de mama, jouw hulp en steun is die eerste dagen cruciaal! Een pas bevallen vrouw is zeer kwetsbaar en niet altijd sterk genoeg om aan te geven wat ze wil en nodig heeft, aan jou de belangrijke taak om haar hierin te helpen. Bespreek dit ook vooraf.
• Voel wat jij wil en waar jij nood aan hebt en laat andere zaken voorlopig staan: kraambezoek – een huis gelekt en gestrekt – doopsuiker – geboortekaartjes die à la minute verstuurd worden – meteen een platte buik – …
• Denk en voel goed na wat je echt nodig hebt en gun jezelf die eerste dagen die tijd om rustig kennis te maken!
• Wees vooral lief voor jezelf, je bent geen perfecte moeder, maar wel de enige onvervangbare moeder voor jouw kindje.

En uiteraard: draag je kindje 🙂 en zeker de partners mogen dit niet vergeten.
Er is niks zo magisch als je kindje tegen je aan voelen ontspannen en in slaap voelen vallen.

*** In het boek wordt uitgebreid besproken wat je kan doen wanneer er iets misliep tijdens dat eerste adoptieproces of de daaropvolgende maanden. Roep vooral op tijd hulp in van iemand die kennis heeft van ‘Infant Mental Health therapie’ ***

Op deze website vind je alvast meer informatie: World association for Infant Mental Health Vlaanderen.